وصیت نامه شهید محمد تاجیک رضا

خدایا تو شاهدی و از درون من آگاهی که من از مرگ نمی ترسم از دنیا می ترسم از چگونگی اعمالم و از هواهای نفسانی که شاید باعث جدایی بین ما با شد ترس من از مردن نیست از چگونه مردن است که نکند آخرین لحظات عمرم را نیز آلوده به گناه و معصیت باشم خدایا این عزت برای من کافی است که تو پروردگار من هستی و این بزرگترین افتخار من است که عبد و بنده تو باشم تو انچنان هستی که من دوست دارم پس ای خدای من مرا آن چنان کن که تو دوست داری . مادرم شرمنده ام که به خاطر سرعت عملی که لازم است نمی توانم برای خدا حافظی و شاید آخرین دیدار به پیش تو بیایم و خدا شاهد است دلم همان طوری که برای شهات پرپر می زند برای محبت و نوازش تو تشنه است؛مادرم حالا که کاروان روستایمان از خون سرخ لاله های پرپر طغیان کرده و گلبرگ سرخ لاله ها در کوچه های شهرم بوی شهادت گرفته اند ماندن را گناه می دانم . حالا که رهبرم فریاد (هل من ناصر ینصرنی )را سر داده اند پس باید رفت باید از میان آتش و گلوله گذشت باید برای احیاءاسلام عزیز خون داد جان داد و باید شتابان رفت تا از قافله عقب نمامیم ,اگر در این راه قدم گذاشته ام از کمال وفاداری به رهبرم بوده و به قران قسم به خون شهداءقسم که هرگز به رهبر عزیزم بی وفا نبوده ام از بستگان و دوستان می خواهم که خط امام را رها نسازند که همانا در پوچی و گمراهی محض گرفتار می شوند .حزب حزب الله همیشه بیدار باشد همانطور که تا کنون بوده وقدرت خود را از دست ندهد همانگونه که نخواهد بود زیرا لشکر امام زمان همه جا هستند و خداوند به همه برادران پاسدار و بسیج و جهاد توفیق سعادت بدهد ودر اخر از جوانان عزیز می خواهم که ما را در رختخواب ذلت ببرند زیرا که علی اکبر امام حسین و قاسم ابن حسن در میدان جنگ به شهادت رسیده اند و اگر به هر طریقی باعث رنجش و ناراحتی افرادی یا فردی شده ام میخواهم که مرا عفو کند .

نویسنده؛محمدامین بیدلی
منبع؛شهادت سرای فاریاب کرمان